نوآوران آنلاین- اواخر سال 98 بود که ورود کرونا به کشورمان شرایط را تا حد زیادی دگرگون کرد.
بسیاری از بخش ها با تعطیلی مواجه شدند و یکی از این حوزه ها بخش های هنری به ویژه تئاتر بود که به جهت جلوگیری از تجمع افراد و کاهش خطر شیوع کرونا فعالیت نکردند و شرایط غیرقابل انتظاری ایجاد شد؛ چرا که تئاتر، هنری است که اساساً در ارتباط با تماشاچیان در سالن نمایش می باشد و الزام رعایت پروتکل های بهداشتی موجب شد تا اوضاع دگرگون شود.
تئاتر از جمله هنرهایی است که بدون حضور تماشاگر بی معنی است و در جریان اجرای آن از طریق ژست و زبان بدن و حالات چهره، بازیگران و تماشاچیان با یکدیگر ارتباط خوبی برقرار می کنند. از این جهت می توان تئاتر را هنری زنده دانست که ماهیت اصلی آن برقراری ارتباط و تعامل با مخاطب است.
در حال حاضر این هنر زنده روزهای خوبی را تجربه نمی کند و در گرماگرم تابستان داغ با گیشه سرد مواجه است.
با وجود فروکش کردن ویروس کرونا و بازگشایی سالن های نمایش و رفع محدودیت ها اما همچنان تئاتر تا حد قابل توجهی مورد بی رغبتی تماشاچیان قرار گرفته است.
عدم رونق سالن های نمایش را از یک سو می توان به دلیل نبود شرایط مالی مناسب خانوارها برای تهیه بلیت عنوان کرد؛ چرا که طبیعتاً تهیه بلیت برای اعضای خانوار و تماشای نمایش ها هزینه زاست و در شرایط کنونی که قدرت خرید افراد تا حد زیادی آسیب دیده است، تماشای تئاتر از اولویت های خانوارها خارج شده است و موارد مهم تری هستند که هزینه کردن در آن حوزه ها توجیه اقتصادی دارد و به این ترتیب با سالن هایی مواجه هستیم که تعداد تماشاچی های کمتری دارد.
از دیگر سو نیز می توان به ضعف نمایشنامه های تئاتر اشاره کرد که به نوبه خود جای بحث دارد و متولیان امر باید به این امر توجه داشته باشند که در زمینه نمایشنامه ها حتی در آثار نمایشی خوب و پرمخاطب نیز دچار ضعف هایی هستیم که طبیعتاً باید با آموزش صحیح این مشکل را مرتفع سازیم.
هنر تئاتر افزون بر سرزندگی و پویایی اش از ظرفیت های بسیاری برای فرهنگسازی در جامعه برخوردار است و نقش برجسته ای در معرفی و ساخت فرهنگ در جامعه ایفا می کند، اما در عین اهمیت بالایی که دارد، همواره مورد بی توجهی و عدم حمایت مسؤولان بوده است.
تئاتر امروزه نیازمند حمایت افرادی است که سالیان سال برای آن کار کرده اند و سرمایه فرهنگی کشور هستند.
نباید از نقش مهم تئاتر در ساخت فرهنگ جامعه غافل شویم. این هنر زنده نياز به درايت مسؤولان براي گذار از وضعيت بحرانی کنونی دارد و زیبنده نیست هنری این چنین والا و فرهنگساز مورد بی رغبتی قرار گیرد و سالن های نمایش به جای این که با انبوهی از تماشاچیان مواجه شوند، حداقل تماشاچی را به خود ببینند.
از دیگر مسائلی که باید در راستای تقویت و تعالی هنر زنده تئاتر مورد توجه قرار دهیم این است که از کلیشه ها دور شویم و با بررسی مشکلات این حوزه به جایگاه اصلی آن بازگردیم.
بسیاری از تماشاخانه ها در شرایط کرونایی اخیر ورشکسته شدند و بازیگران تئاتر نیز خانه نشین شدند. با توجه به بروز چنین وضعیتی ضروری است که مسؤولان هر چه سریع تر با اتخاذ تدابیری در جهت بهبود وضعیت کنونی این هنر وارد عمل شوند و صدای هنر تئاتر را که سال ها به حال خود رها شده است، بشنوند و اجازه ندهند این هنر فرهنگساز، تنهاتر از قبل گردد و با گیشه یخ زده مواجه شود.