نوآوران آنلاین- تشنجات صرعی غالباً در مناطق کوچک و موضعی مغز نشأت می گیرند که در آن سلول های عصبی به طور غیر همزمانی آتش می گیرند. این تکانه های الکتریکی عملکرد صحیح مغز را مختل کرده و باعث تشنج می شوند، اما چه عواملی باعث می شود مناطقی که تشنج از مناطق مغزی که تکانه های الکتریکی در آن ها نرمال است، متفاوت باشد؟ از همه مهم تر چه چیزی از رشد این مراکز صرعی جلوگیری می کند؟
پاسخ این سؤالات ممکن است نتیجه کشف جدید محققان دانشگاه ایلینوی شیکاگو باشد.
دکتر "جفری لوئب" و همکارانش دریافتند که پروتئینی به نام DUSP4 در بافت سالم مغز که مستقیماً در مجاورت بافت صرع است، افزایش می یابد.
تحقیقات آن ها نشان می دهد که افزایش سطح DUSP4 می تواند روشی جدید برای پیشگیری یا درمان صرع باشد.
یافته های آن ها در مجله Neurobiology of Disease گزارش شده است.
"لوب"، رئیس مغز و اعصاب و توانبخشی در کالج پزشکی در این زمینه گفت: اگر مناطق صرعی در سراسر مغز گسترش یابد و هیچ عاملی برای جلوگیری از آن ها وجود نداشته باشد، مغز را تحت فشار قرار می دهند و موجب تشنج می شوند.
محققان در پی این بودند که کشف کنند آیا روش های طبیعی برای کنترل مناطق صرع مغزی وجود دارد و ژن هایی را در مرز بین بافت صرع و طبیعی مغز جست و جو کردند که ممکن است به جلوگیری از شیوع صرع کمک کند.
لوب و همکارانش هزاران ژن موجود در بافت 20 بیمار را که تحت عمل جراحی برای درمان صرع قرار گرفتند، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
طی این اقدامات جراحی، بافت مغز از مناطق صرعی و مستقیماً از بافت مجاور و غیر صرعی مجاور برداشته شد.
محققان از یک روش مدل سازی ریاضی به نام تجزیه خوشه ای برای مرتب سازی تعداد زیادی از ژن ها از بافت صرع در مقابل غیر صرع استفاده کردند.
آن ها تعدادی از ژن هایی را که در بافت صرعی یا نزدیک آن افزایش یافته اند یا "تنظیم مجدد" نکردند شناسایی و مشاهده کردند که DUSP4 در یک خوشه متفاوت از بیشتر ژن های ضد صرع قرار دارد.
در تحقیقات قبلی، "لوب" و همکارانش یک مسیر سیگنالینگ را شناسایی کردند که در مناطقی از مغز که تشنج های صرعی آغاز شده بود، بسیار تنظیم شده بود.
در یک مدل حیوانی، سرکوب مسیر معروف به پروتئین کیناز فعال شده با میتوژن یا مسیر MAPK فعالیت الکتریکی صرع را در مغز کاهش می دهد.
"لوب" گفت: ما از DUSP4 هیجان زده شدیم زیرا شناخته شده است كه یك مهاركننده مسیر MAPK در سلول های سرطانی است.
وی افزود: مشاهده فعال شدن این ژن در مرزها و خاموش كردن ژن های سیگنالینگ MAPK در مغز انسان، ما را بر این باور داشت كه كوردون های پروتئینی از مناطق صرعی خارج می شوند تا گسترش نیابند، مانند این كه در كشتی ممكن است نشتی وجود داشته باشد اما می توانید درها را ببندید و مهر و موم کنید تا نشتی نکند. به این ترتیب محققان فکر می کنند DUSP4 در تلاش است تا نقاط کانونی صرع را بزرگ نکند.
علاوه بر ژن، هنگامی که محققان مجدداً به بررسی سطح پروتئین در نمونه های بافتی خود پرداختند، دریافتند که بافت مناطق مغزی با فعالیت صرعی پایین دارای فعالیت MAPK پایین تر و پروتئین DUSP4 بالاتر است.
لوب و همکارانش در حال حاضر داروهای بالقوه ای را بررسی می کنند که می تواند فعالیت DUSP4 را برای کمک به درمان یا حتی پیشگیری از صرع را افزایش دهد.
یک شنبه ۱۱ اکتبر ۲۰۲۰
(برابر با ۲۰ مهر ۱۳۹۹)