نوآوران آنلاین- عباس رحیمی‌نژاد در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به تاریخچه ویروس کووید-۱۹ در دنیا، تاثیر این ویروس بر جامعه را از نظر روانشناسی بررسی کرد و گفت: انسان‌ها در برخورد با پدیده منفی در اولین مرحله اغلب از «انکار» استفاده می‌کنند؛ در ابتدای پیدایش این بیماری نیز دیدیم که پذیرش همه‌گیری ویروس کرونا در سطح کشور برای مردم سخت بود، اما بعد از مرگ و میرهای ناشی از آن، واکنش مردم به ترس تبدیل شد و این ترس باعث شد بسیاری از مردم مسائل بهداشتی را رعایت کنند. آن زمان در آستانه تعطیلات نوروز نیز قرار داشتیم که این تعطیلات بسیار کمک‌کننده بود و باعث شد مردم در خانه بمانند و تا حد زیادی همه‌گیری این ویروس کنترل شد، اما به تدریج مردم به روال زندگی‌شان برگشتند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران افزود: بررسی واکنشهای رفتاری افراد از اواخر سال ۹۸ تاکنون حکایت از این دارد که در ابتدای ورود ویروس کرونا به کشور، شاهد بروز هیجاناتی مانند ترس و نیز واکنشهای شناختی مانند انکار در مردم بودیم، اما پس از آن مردم به سمت یادگیری درباره نحوه مواجهه با این بیماری متمایل شدند و موفقیت بسیار خوبی نصیب کشور در این زمینه شد.
رحیمی نژاد ادامه داد: اما پس از گذشت پنج ماه دوباره شاهد عادی و بی‌تفاوت شدن بخشی از افراد جامعه نسبت به ویروس کرونا و بروز موج دوم همه‌گیری هستیم.
وی با بیان اینکه ظرفیت روانی انسان اجازه نمی‌دهد که در استرس مداوم به سر ببرد، یادآور شد: پیچیدگی این ویروس و تغییر چهره آن با جهش‌های مختلف، موجب سردرگمی و در نهایت رفتارهای انکاری در مردم شده است. نکته مهم این است که هنوز بخش قابل توجهی از مردم می خواهند با سبک زندگی قبل از همه گیری کرونا زندگی کنند (برنامههای عروسی و عزاداری خانوادگی) اما این امر موجب افزایش بیماری خواهد شد.
رحیمی‌نژاد معتقد است که هرچند آموزش‌های ارائه شده در راستای کاهش شیوع ویروس کووید- ۱۹ و افزایش آگاهی مردم درباره این بیماری بسیار موثر بوده است، اما کافیست تنها درصد کمی از مردم دستورالعملهای بهداشتی را رعایت نکنند؛ آن گاه باتوجه به همه‌گیری سریع این بیماری، رعایت نکردن مسائل بهداشتی توسط همان درصد اندکی از مردم می‌تواند فاجعه به بار آورد.
این روانشناس یکی دیگر از دلایل همه‌گیری کرونا را مقاومت شناختی در پذیرش واقعیت‌های نحوه انتقال ویروس کرونا در جامعه دانست.
وی گفت: کسانی که رعایت نمی‌کنند اغلب باورهای نادرستی دارند که آسیب زاست، باورهایی مانند: "من مبتلا نمی شوم". " اگر قرار بود به کرونا مبتلا شوم تاکنون مبتلا شده بودم" و این باورهای نادرست می‌تواند به شدت برای جامعه مشکل‌زا باشد. نقش روانشناسان در اصلاح باورهای نادرست و آموزش های گروهی به آن‌ها می‌تواند موثر باشد. البته ابتدا لازم است عوامل مختلف روانشناختی و جمعیت شناختی و اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته و سپس اقدامات آموزشی و در صورت نیاز انتظامی اعمال شود.