نوآوران آنلاین- حدود ۴ ماه از شیوع کرونا در ایران می گذرد و روز به روز اوضاع بدتری در کشورمان به ویژه در حوزه اقتصادی حاکم می شود.
متأسفانه مشکلات به جای این که رفع شوند حادتر می شوند و تغییر شکل می دهند.
اقتصاد ایران به قدری آسیب دیده است که مردم قدرت اداره یک زندگی ساده را نیز ندارند و نیاز به حمایت های گسترده دولتی دارند.
در وضعیت فعلی ویروس کرونا بر زندگی مردم غلبه کرده و تأثیراتش چنان گسترده شده است که محسوس است.
اقتصادی که دچار تورم غیر قابل کنترل می شود و زندگی مردمانش تحت تأثیر این گرانی ها در بدترین وضع ممکن قرار می گیرد، تا مدت ها در شرایط ناپایدار و ناآرام قرار خواهد گرفت و روی خوش آرامش و ثبات را به زودی نخواهد دید.
طبیعتاً تا زمانی که اوضاع اقتصاد کشور نا به سامان باشد، مردم نیز طعم رفاه و معیشت مناسب را نخواهند چشید.
اقتصاد کشور به شدت نیاز مبرم به وجود مدیرانی دارد که بتوانند با تقویت زیرساخت های کشور، تأثیر عوامل مختلف بر زندگی مردم را به صفر برسانند و علاوه بر این نیازمند تزریق منابع مالی به اقتصاد هستیم تا بتوانیم بسیاری از نیازها را جبران کنیم.
این حمایت های مالی در حیطه وظایف دولت است که متأسفانه کمک ها و حمایت های دولتی اصلاً پاسخگو نیست و بیشتر شبیه شوخی است تا واقعیت.
نمونه این را می توان در ارائه وام یک میلیونی به دنبال شیوع کرونا به خوبی مشاهده کرد. این رقم حتی کفاف هزینه های یک هفته خانوار معمولی را نیز نمی دهد.
زندگی در ایران تا اندازه ای پر هزینه شده است که حقوق های دریافتی خانوارها حتی به نیمه ماه نیز نمی رسد.
دولتمردان باید واقعاً به فکر باشند که مردم چگونه با وجود گرانی ها روزگار بگذرانند.
در جامعه ای که مردم اش از حداقل حقوق نیز برخوردار نیستند نمی توان به مسائلی هم چون رفاه و رشد و شکوفایی فکر کرد؛ چرا که از یک سو مردم انگیزه ای برای طی طریق رونق و رشد اقتصادی را ندارند و از سوی دیگر اصلاً امکان این اتفاق به دلیل نبود قدرت مالی دولت وجود ندارد.
پرواضح است رونق، ویژه اقتصادهایی است که با کسری بودجه مواجه نیستند و رکود گسترده ای بر آن سایه نیانداخته باشد.
اکنون کرونا موجب شده تا همه کسب و کارها دچار افت درآمد به واسطه کاهش تقاضای مردم شوند.
قطعاً در چنین حالتی صحبت از حرکت به سمت رشد اقتصادی تا حد زیادی خنده دار خواهد بود.