نوآوران آنلاین- برنامه «تب تاب» یکی از برنامه‌هایی به شمار می‌آید که تنها با پخش چندین قسمت از آن، مخاطبان را با خود همراه کرده است. انتخاب بنیامین بهادری به عنوان مجری، دکور خاص «تب تاب»، در کنار بحث‌های مطرح شده در آن، از ابتدا حواشی را برای این برنامه ایجاد کرد و سبب شد تا بسیاری اخبار آن را دنبال کنند.
به عنوان مثال پرداختن به موضوع فیلترینگ اینستاگرام ازجمله برنامه‌های حاشیه‌ساز «تب تاب» بود که بسیاری از افراد نسبت به آن در فضای مجازی واکنش نشان دادند. اکنون نیز در آخرین برنامه‌ای که از تب تاب روی آنتن رفته است، شاهد بحث آموزش و مافیای کنکور بودیم که این موضوع نیز تاکنون واکنش‌های بسیاری را به همراه داشته است. البته در زمان پخش نیز این برنامه چندباری قطع شد و هیچ دلیل قانع کننده‌ای هم برای آن اعلام نشد. علاوه بر این موارد «تب تاب» در مدت پخش خود میزبان چهره‌های ورزشی و هنری نیز بوده است.
نکته قابل توجه در برنامه «تب تاب» استفاده از نظر مخاطبان در پیشبرد گفتگو است. به‌گونه‌ای که مردم در حین پخش زنده این برنامه می‌توانند در قسمت‌های مختلف گفتگو نظرهای موافق یا مخالف خود را نسبت به صحبت‌های میهمان بدهند. زمانی که رای منفی یا مثبت میهمان به بالاترین حد ممکن برسد، دکور برنامه که در حین گفتگو و با نظر مردم از حالت طبیعی خارج شده، با تاب دادن خود، به حالت نرمال می‌رسد.
این برنامه هر هفته ساعت 22:30 سه‌شنبه‌ها با اجرای باربد بابایی روی آنتن شبکه سه سیما می‌رود. به بهانه برخی حواشی و متن برنامه «تب تاب» با مریم جلالیان (تهیه‌کننده) برنامه گفتگو کردیم.
در قسمت‌های گذشته برنامه «تب تاب»، شاهد حضور همه طیف میهمانی از ورزشی تا اجتماعی بوده‌ایم. به طور کلی روند برنامه تب‌تاب در نهایت قرار است سیاسی، اجتماعی یا هنری باشد؟
اگر بخواهیم با متر و میزان‌های کلیشه‌ای گذشته، برنامه‌های رسانه‌ای را بررسی کنیم، ارزیابی ما باید مبتنی بر موضوع باشد ولی برنامه «تب تاب» یک ساختار تازه است که قابلیت هرطور محتوایی را دارد. یعنی این برنامه یک ظرف تازه است که هر مظروفی را می‌توان در آن ریخت. این ساختار تازه به نوعی به کارگیری یک عنصر جذاب رسانه‌ای با نام مخاطب است.
در برنامه‌سازی سنتی ما مجری، موضوع و میهمان مهم بوده ولی در برنامه‌های تازه و رویکرد تازه‌ای که دنیا به سمت آن می‌رود این مخاطب است که حرف اول را می‌زند. برنامه تب تاب مبتنی بر نظر مخاطب است که جذابیت برنامه ایجاد می‌شود. یعنی به نوعی گزاره‌های مختلفی که میهمان و مجری درباره موضوع تولید می‌کنند در اختیار مخاطب است. این به معنای آن است که منحنی بردارها به سمت مخاطب اتفاق می‌افتد و این مخاطب است که تایین می‌کند که چقدر همراه و چقدر همراه نیست.
یعنی به نوعی این برنامه‌ها را می‌توان آزمایشی معرفی کرد تا متوجه شوید که مخاطب از کدام جنس برنامه استقبال می‌کند؟
نه به هیچ وجه تست و امتحانی برای این موضوع در کار نیست. تب تاب یک ظرف و امکان تازه است و قرار است این روند ادامه پیدا کرده و در حوزه ورزشی، فرهنگ، اقتصادی و هر گزاره‌ای که تولید رسانه‌ای می‌شود، این قابلیت را دارد که در معرض قرار گیرد. یعنی در فضای مجازی یک امکانی برای در معرض قرار گرفتن آدم‌ها ایجاد شده که طبق آن از یک آدم خیلی ناشناس تا یک آدم بسیار شناخته شده می‌توانند صفحه شخصی خودشان را داشته باشند و خودشان را در معرض دید مردم قرار بدهند و به نوعی لایک و دیسلایک (مورد پسند واقع شدند و مورد پسند واقع نشدند) بگیرند. گرچه به خاطر روح تجاری بودن فضای مجازی در آن دیسلایک وجود ندارد چراکه شما اغوای فضای مثبت خود می‌شوید و این تاییدکنندگان هستند که برای شما جذاب هستند.
اما در برنامه تب تاب هم تاییدکنندگان و هم کسانی که تایید نمی‌کنند و نمی‌پسندند، رای خود را داده و به نوعی با تغییر حالت دکور برنامه تجلی بیرونی و رسانه‌ای پیدا می‌کنند. این موضوع را ما با تاب خوردن دکور نشان می‌دهیم. در واقع پی او وی دوربین ما با ساختار کلیشه‌ای و همیشگی سنتی و قدیمی تغییر پیدا کرده است. این موضوع در حال حاضر مقداری تمرین رسانه‌ای می‌خواهد که ما بفهمیم این چه نوع ساختاری است.
با توجه به این موضوع که اشاره کردید، آیا به ساختار مجری هم فکر کرده‌اید؟ به عنوان مثال در برنامه آخری که سه شنبه شب روی آنتن شبکه سه رفت، مجری تا آنجایی که باید از موضوع آموزش و کنکور که در برنامه مطرح شد اطلاعی نداشت و به نوعی این طور حس می‌شد که از بیرون برنامه به او چیزهایی گفته می‌شود؟ آیا مجری که سابقه اجرای برنامه‌های فرهنگی هنری را داشته می‌تواند در موضوعات اجتماعی و سیاسی هم اجرای قابل قبولی را ارائه دهد؟
نکته‌ای که شما می‌گویید، نکته درستی است ولی من می‌خواهم بگویم که شما تمرکز خود را از روی مجری و حتی میهمان بردارید. چراکه تمرکز برنامه تب تاب بیشتر روی این موضوع است که مردم می‌توانند در آن واحد از چیزی که همه فکر می‌کنند خوششان می‌آید اما رای منفی بدهند و همچنین از چیزی که همه فکر می‌کنند بدشان می‌آید، رای مثبت بدهند.
برای اینکه مخاطب یک رسانه همچون مخاطب یک صفحه اینستاگرامی قابل اتکا نیست. چراکه مخاطب در آن لحظه رای می‌دهد و تنها برای آن لحظه است. به همین دلیل ما نیز در تب تاب تفاضل رای‌ها را حساب می‌کنیم.
در مورد اتفاقی که در برنامه سه شنبه شب ایجاد شد، لازم است توضیح دهم که در این برنامه، تعداد رای مثبت آقای دکتر حسینی خیلی بالاست. یعنی از مجموع ۳۰۰ هزار رای، تنها ۱۱ هزارتای آن منفی بود. ولی در برنامه ما با بارش لحظه‌ای رای مواجه بودیم. یعنی یک جمله‌ای که ایشان می‌گفتند، در آن واحد رای منفی یا مثبت می‌آورد. مضاف بر اینکه ما تاخیر کنش و واکنش هم مواجه بودیم. یعنی مخاطب یک جمله را می‌شنود و تا بخواهد موبایل به دست شود ، یک تاخیری ایجاد می‌شود. پس بنابراین دکور که تاب می‌خورد به خاطر جمله قبلی است. این همان تب و تاب جهان ماست که مردم گاهی می‌پسندند و گاهی نمی‌پسندند. بنابراین انتخاب‌های ما نباید براساس پسند جهان باشد، انتخاب‌های ما باید یک اصولی داشته باشد و به نوعی ریشه‌دار باشد. این مفهوم اصلی تب و تاب است.
توضیحات شما قابل قبول است ولی از آن حیث که تب تاب یک برنامه گفت‌وگو محور هم هست باید، مجری هم از اطلاعات خوبی در زمینه موضوع مطرح شده و همچنین میهمان داشته باشد. در برنامه سه شنبه شب ما شاهد ضعف مجری بودیم، که به نوعی می‌توان گفت این موضوع سبب چندبار قطع شدن برنامه شد.
قطع شدن برنامه هیچ ارتباطی به مجری یا مسائل دیگر ندارد. حتما گزارشی را برای هفته بعد آماده می‌کنیم و در قسمت آینده تب تاب درباره قطع شدن برنامه قبلی توضیحاتی را ارائه می‌دهیم.
به دلیل اینکه این برنامه در شهر آفتاب ضبط می‌شود و مسافت آن خیلی دور است؛ سه بار قطعی داشتیم. جدا از این موضوع فرایند تکنولوژیک دکور ما نیز مقداری پیچیده است. یعنی ما باید همه داده‌ها را به هیدرولیکی بدهیم و بعد از طی شدن پروسه آن تب تابی را در دکور برنامه تداعی کند. به همین خاطر این اتفاق (قطع شدن برنامه) کاملا یک اتفاق تکنیکی و تکنولوژیکی بود و هیچ ارتباطی به قطع صحبت‌های مفهومی و محتوایی آقای دکتر حسینی نداشت. ما حتما تیکه‌هایی از برنامه که قطع شده را هم در صفحه برنامه می‌گذاریم و هم هفته آیند پخش می‌کنیم.
همچنین برای اینکه یک عنصر تازه را برای مردم معرفی کنیم، اگر قرار بود که تمرکزمان روی پینگ پونگ روی صحنه تب تاب باشد؛ خود حرکت تب تاب از یاد می‌رود. ما می‌خواهیم که مردم کم کم عادت کنند و یاد بگیرند همراه شوند. بعد از آن می‌توان این موضوعات را پله پله ادامه داد.
دست شما در خط قرمزهای صدا و سیما تا چه اندازه باز است؟
خط قرمزهای ما در صدا و سیما در چگونگی‌هاست. ما برخی اوقات بلد نیستم چگونه مطالبمان را عنوان کنیم. اگر یاد بگیریم چگونه صحبت‌های خود را عنوان کنیم، آن وقت دیگر خط قرمزی وجود نخواهد داشت. خط قرمز من به عنوان برنامه ساز خانواده است. یعنی چیزی که در تلویزیون پخش می‌شود، نباید با خانواده‌ای که بیننده این برنامه است، منافات داشته باشد.
نکته کلی درباره این برنامه این است که ما یک تیم کاملا حرفه‌ای را دور هم جمع کرده‌ایم. این برنامه هیچ ما به ازای خارجی ندارد یعنی شما هیچ برنامه‌ای را نمی‌توانید پیدا کنید که تا این اندازه نظر مردم درباره آن تاثیر بگذارد. یک ایده اولیه که کاملا ایرانی است.
رسانه باید منعکس کننده نظر در لحظه مردم باشد. منتهای مراتب اینکه ما تا چه اندازه بتوانیم در ارائه این ظرف تازه موفق باشیم و مفاهیم متعلق به خودمان را در این ضعف منعکس کنیم، این به هنر ما و همراهی مردم و به رسمیت شناختن استراتژی‌های رسانه‌ای توسط سیاستگزاران رسانه مربوط می‌شود.
من و آقای غفاری به طور مشترک این برنامه را تهیه می‌کنیم ولی در واقع یک اتاق فکر خیلی بزرگ پشت آن است. ما می‌خواهیم یک مفهوم رسانه‌ای جدید را ارائه می‌کنیم. خواهش‌مان این است که برنامه «تب تاب» را با متر و معیارهای تاک شوهای قدیمی و سنتی مقایسه نکنند.