نوآوران آنلاین- ویلهلم گنازینو نویسنده و روزنامه‌نگار آلمانی روز جمعه در مونیخ درگذشت.
وی ابتدا کارش را به عنوان روزنامه‌نگار برای مجله «پاردون» و «لزه‌سایشن» شروع کرد و از اوایل دهه ۱۹۷۰ به عنوان نویسنده آزاد مشغول به کار شد. نخستین کتاب او با عنوان «حضور» در سال ۱۹۶۵ با اقبال کمی روبه رو شد اما سه گانه‌اش با عنوان «آبشافل» در سال ۱۹۷۷ اقبال زیادی را متوجه وی کرد.
گنازینو با نوشتن این سه‌گانه که انتشارش تا سال ۱۹۷۹ به پایان رسید، به شهرت رسید. پس از آن چندین رمان تحسین شده و یک نمایشنامه نیز منتشر کرد و برای آثارش موفق به کسب جوایز معتبر ادبی آلمان شد که جایزه جورج بوشنر از جمله آنهاست.
این نویسنده سال ۱۹۴۳ در مانهایم متولد شده بود و دوران کودکی را با سه خواهر و برادرش در دوره پس از جنگ در این شهر گذراند. او دبیرستان را برای رویاهایی که درباره نویسندگی داشت، ترک کرد، اما مدتی بعد به تحصیل ادامه داد و در رشته فلسفه و جامعه‌شناسی فارغ‌التحصیل شد.
وی از سال ۱۹۶۵ کارش را به عنوان روزنامه‌نگار آغاز کرد و مدتی بعد با مجله طنز «پاردون» همکاری کرد و مدتی از ویراستاران مجله «لزه‌سایشن» بود.
گنازینو به عنوان نویسنده و خبرنگار رادیویی نیز کار می‌کرد و برای روزنامه‌ها و مجله‌ها نیز مطلب می‌نوشت.
سال ۱۹۹۰ او به عضویت آکادمی زبان و شعر دارمشتات درآمد و پس از سال‌ها زندگی در هایدلبرگ در سال ۲۰۰۴ در فرانکفورت ساکن شد و در همان سال جایزه جورج بوشنر را دریافت کرد که از معتبرترین جوایز ادبی ادبیات آلمان است. جایزه زبان «رینکه» در سال ۲۰۱۰ از جوایز متاخرتر وی است که برای رمان «خوشبختی در زمان‌های دور خوشبختی» بود، به وی اهدا شد.
این نویسنده ۱۸ عنوان کتاب و یک نمایشنامه در کارنامه ادبی‌اش دارد. «سال های دروغین» ۱۹۷۹، «لکه. ژاکت. اتاق. درد» ۱۹۸۹ ، «چتری برای یک روز» ۲۰۰۱ ، «در دوردست» ۱۹۹۳ ، «تصویر نویسنده، رمان خواننده است» ۱۹۹۴ ، «خوشبختی در زمان‌های دور خوشبختی» ۲۰۰۹ از جمله آثار این نویسنده هستند.
کتاب‌های گنازیو به زبان‌های متعدد از جمله انگلیسی، فرانسوی، یونانی، ایتالیایی، لیتوانیایی، هلندی، روسی ، اسلوونیایی، اسپانیایی ، چکی و مجارستانی ترجمه شده‌اند.