نوآوران آنلاین- جریان خاصی در کشور وجود دارد در کشور که کارنامه مشخصی دارد و چند سالی مدیریت کشور را برعهده داشته، هرچند تلاش دارد از آن سال‌ها اعلام برائت کند، اما مشخص است که در آن زمان هم نقش کلیدی را بر عهده داشته است. از‌این‌رو اکنون نیز به‌‌گونه‌‌ای از شعارها و منطق و روش آن جریان دفاع می‌‌کنند. دلواپسان به‌‌رغم اقلیت بودن، دچار نوعی خودشیفتگی اساسی هستند وهیچ جریانی را غیر از خود شایسته و معتقد به کشور و انقلاب نمی‌‌دانند. بنابراین هرکس که از چارچوب و قواعد آن ها فاصله بگیرد، او را برنمی‌‌تابند و تلاش می‌‌کنند در مقابلش بایستند. دلواپسان به ‌دلیل خودشیفتگی و نوع نگاهی که به مباحث معرفتی، نظامات اخلاقی، سیاسی و اجتماعی دارند، فقط خود را شایسته و وارسته در عرصه‌های دین‌ورزی، سیاست‌‌ورزی و فعالیت‌های اخلاقی و اجتماعی می‌‌دانند. از‌این‌رو شاهد بودیم که دلواپسان چه ادبیاتی را تولید کردند و چه نسبت‌‌های ناروایی را به ‌طور مشخص به رقیبان خود داده و آن‌ها را از جرگه دین، اسلام و انقلاب و خدمت خارج دانستند. این تفکر خاص خود به خوبی می‌‌داند که در آینده کشور جایی ندارد. آن‌ها توان سازندگی ندارند، بلکه فقط می‌‌توانند تخریب کنند. بنابراین طبیعی است که از این مزیت نسبی خود برای تخریب هرچه بیشتر جریان‌های مقابل استفاده کنند. متأسفانه در ادبیات سیاسی ایران برخلاف سایر کشورهای جهان، دفاع از کیان و منافع ملی به‌ دلیل دعواهای جناحی تنزل پیدا کرد تا آن‌جا که برخی حریف خود را به بهانه‌‌های مختلف مانند برجام در صحنه سیاسی تضعیف کرده یا از میدان به در می‌‌کنند. در واقع درسراسر جهان چارچوب‌‌هایی برای منافع ‌ملی تعریف شده است و درصورتی که هر امری به وحدت و منافع کلان ملی آسیب وارد کند، مورد نکوهش یا حتی تحت پیگرد حقوقی قرار می‌‌گیرد، اما متأسفانه در ایران برخی از جناح‌‌ها تمرین نکرده‌‌اند که میان رقابت‌‌های جناحی و منافع ملی باید تفکیکی قائل شوند. برای مثال مسأله برجام همان‌‌طور که جامعه ‌جهانی و ایران به آن واقفند، به ‌نفع ایران و جامعه بین‌‌الملل است، زیرا طی دوره‌‌ای بنا به سیاست‌های ظالمانه ابرقدرت‌‌ها و ضعف و ناکارآمدی برخی از مدیران فضایی ایجاد شد که پرونده ایران به شورای امنیت رفت و تصویر مشوش، غلط و سیاهی از ایران به جهان ارائه شد. به همین دلیل تحریم‌‌های ظالمانه‌ای علیه مردم ایران مقرر کردند و اذهان ‌عمومی را علیه ایران برانگیختند. بنابراین آن‌چه می‌توان نتیجه گرفت این است که امروز بهترین فرصت برای وحدت و همبستگی جریانات سیاسی کشور علیه دشمنان است که باید مغتنم شمرده شود.