کد خبر : 252381 تاریخ : ۱۳۹۹ چهارشنبه ۹ مهر - 18:40
شب‌ها پلو بخوریم یا نه؟ سال‌هاست همه به هم می‌گویند: «اگر می‌خواهی لاغر شوی کربوهیدرات کم بخور ». با این پیش‌فرض که کربوهیدرات، به‌خصوص در خوراکی‌های پرقندی مثل نان سفید، برنج و پاستا، برای قند خون و البته اندازه دور کمر بد است. توضیح دقیق‌تر این است که کربوهیدرات و قند، به‌خصوص خوراکی‌هایی که فیبر ندارند و سریع جذب می‌شوند، گلوکز (قند) خون را سریع بالا می‌برند. و اگر این گلوکز را با فعالیت نسوزانید، پانکراس‌تان ناچار می‌شود مقدار زیادی هورمون انسولین ترشح کند که قند خون را به سطح عادی برگرداند؛ اما پانکراس چطور این کار را می‌کند؟ با ذخیره کردن قند اضافه کربوهیدراتی که خورده‌اید. به چه شکل؟ چربی. از این جا به بعد دیگر واضح است. چربی بیش‌ از حد – به خصوص اطراف شکم – مشکلات بسیاری ایجاد می‌کند، از جمله دیابت نوع دو.

نوآوران آنلاین- اما نگرانی مردم فقط مقدار کربوهیدرات نیست، زمان خوردن کربوهیدرات هم هست. مثلاً بسیاری معتقدند چنان چه کربوهیدرات را شب بخورند بدتر است تا صبح برای صبحانه. با این فرض که صبح‌ها بدن سرحال و قبراق است و سریع قند کربوهیدراتی که خورده‌ایم را می‌سوزاند؛ اما شب‌ها بدن آماده خواب است، بنابراین بیشتر طول می‌دهد تا قند را بسوزاند.

اما این فرضیات چقدر درست است؟
اخیراً دکتر “ادم کالینز” از دانشگاه ساری بریتانیا تحقیقی انجام داد، به این ترتیب که رژیم غذایی چند داوطلب را طوری تنظیم کرد که پنج روز بیشتر کربوهیدرات روزانه‌شان را صبح بخورند، پنج روز رژیم معمولی داشته باشند و پنج روز بیشتر کربوهیدرات روزانه‌شان را شام بخورند.
همه داوطلب‌ها در طول روز میزان ثابتی کربوهیدرات می‌خوردند. دکتر کالینز می‌خواست ببیند بدن‌شان چطور واکنش نشان می‌دهد و آیا به مرور به این رژیم عادت می‌کنند یا نه.
دکتر کالینز و تیمش مدام قند خون داوطلبان را اندازه می‌گرفتند. قبل از تحقیق پیش‌بینی‌اش این بود:
«منطقاً اگر صبح کربوهیدرات بخوریم – چون تا شب فعالیت داریم – بدن‌مان با کربوهیدرات بهتر کنار می‌آید. بنابراین انتظارم این است که روزهایی که داوطلب‌ها بیشتر کربوهیدرات‌شان را صبح می‌خورند، بدن‌شان بهتر واکنش نشان بدهد؛ اما نمی‌دانم در آن مدتی که شب‌ها به داوطلب ها کربوهیدرات می‌دهیم چه می‌شود ».
این حرف‌های دکتر کالینز پیش از آزمایش بود، اما نتیجه آزمایش چه بود؟
واقعیت این است که نتیجه اصلاً آن چیزی که وی فکر می‌کرد نبود.
وقتی داوطلب‌ها را بعد از صبحانه پر کربوهیدرات و شام کم ‌کربوهیدرات آزمایش شدند، میانگین گلوکز خون‌شان ۱۵/۹ واحد بود که حدودا همان اندازه‌ای است که انتظار داشتیم؛ اما وقتی همین آزمایش را بعد از پنج روز صبحانه کم‌ کربوهیدرات و شام پر کربوهیدرات تکرار کردیم، گلوکز خون‌شان ۱۰/۴ شده بود که به مراتب کمتر از انتظار ما بود.

ماجرا چه بود؟
به نظر می‌رسد آن چه واقعاً مهم است این است که پیش از وعده پر کربوهیدرات چه مدت کربوهیدرات نخورده بوده‌اید. اگر از آخرین وعده پر کربوهیدرات‌تان زمانی دراز گذشته باشد، بدن‌تان بهتر از پس کربوهیدرات بر می‌آید.
طبیعتاً این اتفاق صبح‌ها خود به ‌خود می‌افتد؛ چون تمام شب که خواب بوده‌اید کربوهیدراتی مصرف نکرده‌اید. البته آن‌طور که از آزمایش کوچک دکتر کالینز بر می آید، اگر در طول روز هم زیاد کربوهیدرات نخورید، شب خوردن با صبح خوردن فرق چندانی ندارد.
به بیان دیگر، بعد از چند روز که صبحانه کم‌ کربوهیدرات و شام پر کربوهیدارت بخورید، بدن‌تان عادت می‌کند و شب‌ها بهتر کربوهیدرات را می‌سوزاند.
قرار است دکتر کالینز به زودی تحقیقی به مراتب گسترده‌تر انجام دهدتا شاید به نتایج قطعی‌تری برسد؛ اما موقتاً توصیه‌اش این است که زیاد خودتان را درگیر این که چه موقع کربوهیدرات می‌خورید، نکنید. بیشتر حواس‌تان باشد که بین وعده‌های کربوهیدرات‌دار فاصله بیاندازید، هر وعده کربوهیدرات نخورید و روالی ثابت داشته باشید.
به طور خلاصه، اگر شب یک بشقاب پر برنج خورده‌اید، صبح تا جایی که می‌شود کم نان بخورید و اگر صبح مفصل نان خورده‌اید، شب ته ظرف پاستا را در نیاورید.