نوآوران آنلاین- آستیگماتیسم که در اصطلاح رایج با لفظ آستیگمات شناخته می شود، بیماری رایج چشمی است که دید را با مشکل مواجه می کند و این مشکل می تواند توسط عینک، لنز و یا عمل جراحی برطرف شود. دلیل اصلی بروز این وضعیت به این خاطر است که چشم به صورت کامل کروی نیست و این موضوع باعث بوجود آمدن خطای انکساری می شود. انتخاب نام فیلم با توجه به توضیح پزشکی یاد شده در واقع یک نشانه هوشمندانه است و مشخصا به آینده نامعلوم کسری شخصیت کودک فیلم اشاره دارد. مصطفوی در فیلم خود البته به همین نشانه بسنده نکرده و نشانه ها و عناهای دیگری نیز در فیلم و داستانش گنجانده که بارزترین آن همان مثل معروف پیشانی نوشت وغیره است. نشانه شناسی در فیلم آستیگمات به صورت زیرپوستی وجود دارد و روی ضمیر ناخودآگاه مخاطب؛ شاید حتی بی‌آنکه از آنها آگاهی داشته باشد تاثیر می‌گذارد. زالوهایی که مثل خوره به زندگی این خانه چسبیده‌اند و مردی که دستی دستی آنها را پرورش می‌دهد تا بتواند به خیال خود توسط آنها پولدار شود؛ درد دست زنی میانسال که جزو معدود کاراکترهای معقول فیلم به شمار می‌رود و بیشتر دردها و بلاها را به جان می‌خرد تا پسرش موفق شود؛ عینکی روی چشمان پسربچه که دوست ندارد آن را به چشم بزند و زندگی‌شان را بهتر ببیند و… پسربچه فیلم دچار بیماری آستیگماتیسم یا دوبینی است؛ اما وقتی فیلم دیده شود نشان می‌دهد که اتفاقا این بچه به ظاهر بیمار، نگاه بسیار درست‌تری به موضوعات دارد و در واقع این دیگران هستند که دچار دوبینی هستند.همه و همه سبب شده تا با اثری سرشار از نشانه ها مواجه شویم
داستان فیلم روایتگر یک خانواده نابسامان است که مهران پدر خانواده ( با بازی محسن کیایی) و همسرش سمیرا ( با بازی باران کوثری) است که در خانه مادر مهران، الهه، ( با بازی مهتاب نصیرپور) زندگی می‌کنند. مهران بخاطر اعتیادش به مشروب از کار بیکار شده ولی تازه توانسته این بحران را رد کند و اعتیادش به الکل را ترک نماید. او در زیرزمین خانه علی رغم مخالفت همسرش به پرورش زالو مشغول است. مادرش از پدر معتادشان جدا شده ولی خانه‌ای که آنها در آن سکنی گزیده‌اند برای این مرد است و او قصد بازپس گیری خانه را دارد. در این بین پسر این خانواده با نام کسری هست که در این خانواده آشوب‌زده زندگی می‌کند و مشکلات خاص خودش را دارد.
نکته قابل توجه در داستان و فیلمنامه شخصیت پردازی مناسب و صحیح آن است که با انتخاب مناسب بازیگران و درک و تحلیل صحیح نقش توسط ایشان که البته با همراهی تعدادی از بازیگران درجه اول سینمای ایران پیوند خورده (و البته بسیاری از این بازیگران شاید در این فیلم یکی از بهترین نقش های عمر بازیگری خود را ایفا کرده اند) و همین مساله سبب ایجاد یکی از وزنه های قوت فیلم شده است. این امر در کنار تدوین مناسب و فیلمبرداری کاملا منطبق بر حس و حال و هوای قصه باعث شده تا فیلم در مجموع دارای ضرباهنگ خوبی باشد که به ایجاد ارتباط حسی تماشاگر و اثر کمک شایان توجهی کرده است.
در مجموع تصور میکنم یکی از آثار درخشان سینمای ایران که در سی و ششمین جشنواره بین الملل فیلم فجر به نمایش درامد همین فیلم آستیگمات است که نشان از پختگی مصطفوی در حیطه کارگردانی در دومین اثرش دارد به شرط انکه این کارگردان جوان و خوش آتیه سینمای ایران در آثار بعدی خود به دام ملودرام و اشک و آه نیفتد و بتواند همچنان نگاه ارزشمندش را روی مسائل کمتر بیان شده در جامعه و به ویژه سینمای ایران متمرکز سازد.
نویسنده: مصطفی محمودی