نوآوران آنلاین- جدیدترین ساخته کمال تبریزی فیلمساز طناز سینمای ایران با عنوان مارموز روایتگر داستان داستان «قدرت الله صمدی» است که در تکاپو برای بالا رفتن از نردبان قدرت است. او از آغاز فعالیت سیاسی خود در دانشگاه٬ بدون پشتوانه فکری و تنها با جنجال و هوچی‌گری کارها را به پیش برده و طرفدارانی برای خود جمع کرده است. تندروی‌ها و خودسری‌های او باعث شده هیچ گروهی حضورش را تحمل نکند تا این که حادثه‌ای٬ قدرت را در مرکز توجهات قرار می‌دهد.
مارموز یک طنز سیاسی اجتماعی انتقادی است. تبریزی با ساخت این اثر باردیگر نشان داد که هم توانایی خندادن تماشاگر را دارد هم در راه رفتن روی خط قرمزها فیلمساز کاربلدی است هم نبض سیاسی اجتماعی جامعه را به دست دارد و هم قدرت ریسک بسیار بالایی درساخت آثارش دارد که سبب می شود در زمان ساخت فیلم به خود سانسوری نیندیشد و از همین رو اثری بی پروا را می سازد و تحویل می دهد.
مارموز یک فیلم دیالوگ محور است دیالوگها نیز تا حد زیادی در قالب ادبیات ژورنالیستی سیاسی حاکم بر بخشی از فضای مجازی نوشته شده‌اند. و بخش بسیار زیادی از این دیالوگه نیز کاملا منطبق بر حافظه سیاسی و اجتماعی مخاطبان است. مخاطبانی که این روزها به مدد وجود تکنولوژی های ارتباطی و اطلاع رسانی پیشرفته، بیش از دهه های گذشته در جریان آخرین تحولات و رخدادهای سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی جامعه پیرامونشان قرار دارند. اگرچه باید گفت که بسیاری از این دیالوگها دارای تاریخ مصرف هستند و از این منظر امکان اینکه فیلم بتواند برای تماشاچیان سالهای بعد، طراوات و تازگی خود را حفظ کند بسیار اندک است.
نکته قابل توجه و البته هوشمندانه فیلم در عدم جبهه گیری سیاسی یکسویه آن است. تبریزی در این اثر همه جناح های قدرت رابیرحمانه نقد می کشد و با زبان طنزبه عملکرد شان اعتراض می کند. بازی بسیار زیبای حامد بهداد از نقاط قوت فیلم به شمار می رود و البته حامد بهداد هم توانایی خود را در ایفای یک نقش اینچنینی به رخ تماشاچیان می کشاند.
در مجموع باید مارموز را به نوعی نسخه امروزی شده و به روز مارمولک یکی از ساخته های بحث بر انگیز و پیشین کمال تبریزی دانست که البته به نظر نمی رسد این اثر بتواند موفقیت مارمولک را تکرار کند و البته همچون مارمولک اثری ماندگار باشد اما همینقدر هم که چنین اثری با جرات و جسارت کمال تبریزی در سینمای ایران ساخته می شود جای امیدواری دارد.