کد خبر : 153322 تاریخ : ۱۳۹۶ سه شنبه ۱۷ بهمن - 14:01
تاجرنیا در گفت‌وگو با نوآوران تأکید کرد: ایجاد فضای نقد و گفت‌وگو؛ ضرورت امروز دانشگاه کاهش حقوق اعضای هیأت علمی و اساتید دانشگاه؛ عنوان طرحی بود که طی روزهای اخیر واکنش برخی از اعضای کمیسیون تلفیق مجلس را به دنبال داشت. در صورت اجرایی شدن این امر یقیناً از یک سو شاهد بازنشستگی پیش از موعد اعضای هیأت علمی و از دیگر سو افزایش مهاجرت این قشر نخبه به دیگر کشورها خواهیم بود. برخی تحلیلگران نیز تأکید می‌کنند که علاوه بر توجه به وضعیت معیشتی اساتید دانشگاه و ایجاد شرایط رفاهی برای این قشر، فراهم کردن زمینه نقد و گفت‌وگو نیز از اهمیت بسیاری برخوردار است. بر همه روشن است که گفت‌وگو یکی از ضروریات امروز نه تنها دانشگاه بلکه جامعه است و از این رو باید مورد توجه قرار گیرد. در همین خصوص به گفت‌وگو با دکتر علی تاجرنیا، نماینده مجلس ششم و عضو هیأت علمی دانشگاه پرداختیم که مشروح آن تقدیم مخاطبان گرامی می‌شود.

نوآوران آنلاین- * مصوبه‌ای اخیراً در کمیسیون تلفیق بودجه مجلس مطرح شد که نمایندگان این مصوبه را که درخصوص تعیین سطح حقوق اساتید دانشگاه و اعضای هیأ‌ت علمی است، افراطی می‌دانند؛ چراکه رقمی بسیار کم برای پرداخت به این قشر نخبه در نظر گرفته شده است. به نظر شما این اقدام موجب فرار نخبگان از کشور نمی‌شود؟

 

به اعتقاد این نکته مهمی است و در همه جوامع، حکومت‌ها باید در نظر داشته باشند که هر حکومت و نظامی اگر بخواهد به صورت ریشه‌ای بر روی نسل آینده خود کار کند و آن‌ها را به درستی پرورش دهد، با توجه به این‌که امروزه در دنیا سرمایه‌های انسانی از اهمیت بسیاری برخوردار هستند، نیازمند این است که درواقع حوزه آموزش و پژوهش خود را تقویت کند. این امر نیز به نظر من در میان معلمان که در مقاطعی قبل از دانشگاه تدریس ‌می‌کنند صادق است و هم درخصوص اساتید دانشگاه که طبیعتاً یک دانشگاه خوب و فعال دانشگاهی است که اساتید و دانشجویان با یک علاقه و اشتیاقی در آن حضور یابند و دانش خود را بدون کم و کاست در اختیار نسل‌های آینده قرار دهند. طبیعتاً دانشگاه علاوه بر نقش آموزشی و پرورشی و همچنین نقش پژوهشی خود، نقش تأثیرگذاری نیز بر فضای جامعه از نظر سیاسی و اجتماعی دارد و از این حیث جایگاه ممتازی را نسبت به سایر مجموعه‌ها و نهادها یافته است. دولت باید نگاه ویژه‌ای به دانشگاه و نیروی انسانی متخصص داشته باشد. البته ذکر این نکته از اهمیت برخوردار است که مشکل دانشگاه‌های ما ایجاد رفاه در میان اعضای هیأت علمی نیست. قطعاً در مقوله‌های مختلفی همچون امور آموزشی و پژوهشی و ایجاد فضای نقد و گفت‌وگو و مسائلی از این قبیل حتماً در اعتبار و افزایش سطح علمی دانشگاه مؤثر خواهد بود، اما بدون شک اگر قرار باشد که یک استاد دانشگاه بدون دغدغه‌های معیشتی بخواهد دانش خود را به راحتی در اختیار بگذارد باید از حداقل‌هایی یک زندگی برخوردار باشد. بر کسی پوشیده نیست که در فضای کنونی کشور معیشت مردم، دشوار شده است و با وجود تورم‌هایی که اگرچه در این دولت کنترل شده است، اما همچنان وجود دارد نیازمند این هستیم که شرایطی برای ایجاد فضای بهتر از نظر اقتصادی و معیشتی فراهم شود. لذا به نظر من این توجه ویژه باید به دانشگاهیان شود. در دوران اصلاحات شاهد جهش علمی خوبی در بخش دریافتی‌های اعضای هیأت علمی و همچنین ایجاد امکانات رفاهی برای آن‌ها شاهد بودیم و از دولت تدبیر و امید نیز انتظار می‌رود که به این بخش توجه جدی کند.

 

* اشاره فرمودید به ایجاد فضای نقد و گفت‌وگو در میان دانشگاهیان؛ به نظر شما دولت تدبیر و امید و به‌ویژه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری از چه طریقی می‌توانند زمینه گفت‌وگو و نقد درخصوص فضای موجود در جامعه را ایجاد نمایند؟

 

به هر حال فضای دانشگاه‌ها در دست دولت است و اگرچه در شورای انقلاب فرهنگی دست بالا را ندارد و از نظر عددی رأی در اقلیت می‌باشد، اما شخص رئیس‌جمهور به عنوان رئیس‌ شورای عالی انقلاب فرهنگی می‌تواند اقداماتی را در زمینه فرهنگی ایجاد نماید. به نظر من آنچه تاکنون انجام شده است در این خصوص راضی‌کننده نیست. اصلاح آیین‌نامه‌های مربوط به شوراهای فرهنگی و اصلاح آیین‌نامه‌های مربوط به تشکل‌های دانشجویی و اعضای هیأت علمی، کاهش رانت برای حضور در مقاطع تحصیلی تکمیلی، حذف دخالت جریان‌های خارج از دانشگاه همه و همه در کنار هم کمک می‌کند که فضا کاملاً تغییر کند و بهبود یابد.