نوآوران آنلاین- اسم آن بزرگوار « محمد » و كنيه مشهور او « ابوالقاسم » و مشهورترين القابش « احمد » و « مصطفى » است.  عمر آن بزرگوار ٦٣ سال است و در صبح جمعه ١٧ ربیع الاول سال عام الفیل متولد شد ( بحارالانوار ١٥/٢٥ ص ٣١ ). سالی که پروردگار به وسيله ى پرستوها ( ابابیل ) خانه خود را حفظ فرمود و « اصحاب الفیل » را كه به قصد خرابی خانه خدا آمده بودند، نابود کرد.
   شهادت آن حضرت براثر مسمومیت به دست زنی یهودی در ٢٨ صفر سال یازدهم هجرت واقع شد. ٢٥ ساله بود که با حضرت « خدیجه » ازدواج کرد. بانویی که باید گفت حق عظیمی بر گردن اسلام و مسلمانان دارد.
   ٤٠ ساله بود که در شب ٢٧ رجب المرجب سال چهل از « عام الفیل » مبعوث به رسالت شد ( ابن شهر آشوب ٩٧٣ ).
   ١٣ سال در مكه با مصیبت هاى کمر شکن اسلام را تبلیغ کرد و چون کفار قريش مانع از پیشرفت اسلام شدند، به مدینه هجرت فرمود و آن سال مبداء تاریخ مسلمانان شد. آن حضرت ١٠ سال در مدینه بود و توانست در آن مدت رسالت خود را به دنیا ابلاغ  كند.
   پدر آن بزرگوار « عبدالله بن عبدالمطلب » از بزرگان عرب بود و به شهادت کتب تاریخ، بزرگواری مثل او در ميان اعراب کم دیده شده است. پیامبراکرم ( ص ) هنوز متولد نشده بودند که حضرت عبدالله در مدینه هنگامى كه از شام بر مى گشت فوت شد و همان جا مدفون گشت. بعد از اين  واقعه، حضرت « عبدالمطلب » جد بزرگوار پيامبر، کفالت ايشان را بر عهده گرفت و چون آن حضرت به دنیا آمد برای او دایه ای گرفت که در ميان عرب به نام « حلیمه سعدیه » مشهور بود. ( کلینی ٧١/٢٤ ) در افتخار آن زن همین بس که پیامبر گرامی مفتخر به فرزندی او بود. حلیمه بعد از شش سال حضرت را به مادرش برگردانید. حضرت رسول همراه با مادر برای زیارت قبر عبدالله به مدینه رفت، اما در مراجعت مادر را نیز از دست داد و « ام ایمن » که زن صالحه ای بود حضرت را به جدش عبد المطلب رسانید ( طبرسی ٦٧١ ).
   آن حضرت هشت ساله بود که عبدالمطلب را از دست داد، ولی پدری چون عموی بزرگوارش و مادرى چون « فاطمه بنت اسد » متکفل آن حضرت شدند. بنابراین حضرت رسول اکرم ( ص ) اگرچه پدر و مادر را از دست داد، ولی عقده یتیمی پیدا نکرد.
   مورخین نوشته اند روز تولد آن حضرت دگرگونی هایی در جهان  رخ داد. طاق کسری شکاف خورد و كنگره هاى آن فرو ریخت. دریاچه ساوه خشک شد. آتشکده فارس که چندین سال روشن بود، خاموش شد. همه پادشاهان جهان در آن روز حیران و سرگردان و گنگ بودند. همه بت ها روی یک ديگر فرو ریختند و سِحر ساحران در ان روز بی اثر شد. کلمه « لا اله الا الله » در جهان طنین انداز شد و چون به دنيا آمد، از نور وجودش عالم منور شد. گفت: « لا اله الا الله » و جهان با او گفت: « لا اله الا آلله ».
   از القاب آن بزرگوار « احمد » است که در قرآن به این لقب نام برده شده و از قرآن استنباط مى شود که در انجیل  هم به این لقب نام برده شده است ( و مبشرا برسول یاتی من بعدی اسمه احمد ( صف آیه ٦ ).
   از القاب دیگر ایشان « محمود » است، چون همه صفات او قابل ستایش است. قرآن در این باره می فرمايد: « انک لعلی خلق عظیم » ( سوره قلم آیه ٤ ) همانا تو دارای صفات عالیه ای هستی که همه بزرگ و در انتهای کمال است.
   ابن عربی می گويد برای خداوند متعال هزاران اسم است و براى رسول اکرم ( ص ) نیز هزار نام است و بهترين اسماء او محمد و محمود است و هيچ کس قبل از او محمد نامیده نشده است. این اسم از عالم ملکوت برای او انتخاب شد، زیرا همه ملائک و انبياء او را حمد و ستايش و درود می فرستند.
   از دیگر القاب آن بزرگوار « کریم » است. این لقب از قرآن اخذ شده است ( انه لقول رسول کریم. تکویر آیه ١٩ ) زیرا کرامت آن حضرت زبانزد خاص و عام بود.
   آن حضرت در مكه چنان مورد اذیت  کفار بود که او را سنگباران کردند و او به کوه ها پناه برد، ولی روزی هم با ١٢ هزار لشكر وارد مکه شد و شنيد که  یکی از یارانش می گويد ( الیوم الملحمه ) یعنی این روز، روز جنگ است. پیامبر ( ص ) امیرالمومنین ( ع ) را فرستاد که او را گوشزد کند تا در ميان مردم بگوید ( الیوم یوم المرحمه ) یعنی این روز؛ روز رحمت، روز ذکر و روز عفو است.
   از القاب دیگر آن حضرت « رحمت » است و آن نیز از قرآن أخذ شده است ( و ما ارسلناك الا رحمه للعالمین ) رحمت و رأفت پیامبر تا حدی است که قرآن می گويد گویا تو خویش را از غصه میخواهی بکشی از این كه  کفار ایمان نمی آورند. دریغ!
   از القاب دیگر آن حضرت « متوکل »، « امی »، « عبدالله »، « مصطفی »، « امی » ( درس نخوانده ) و « خاتم الانبياء » است که در قرآن کریم به آن ها اشاره شده است. پیامبر گرامی اسلام مؤدب راه می رفت، مؤدب می نشست، مؤدب سخن می گفت؛ چنان كه او را ضحوک ( بسیارخنده رو ) می گفتند.
   کلام او شیرین، فصیح و لطيف بود و هرگز دل کسی را آزرده نکرد. تا توان داشت با دیگران با لطف و مهربانى رفتار مى كرد. حضرت آمنه می گويد: هنگام ولادت پسرم، آوای تسبیح ملائکه برخاست. فرزند گرانقدرم پیشانی مبارک بر زمين نهاد و در پیشگاه معبود یکتای خویش به سجده افتاد و با صدای بلند گفت: « الله اکبر الحمدالله کثیرا سبحان الله بکرۀ و اصیلا ». سپس فرشتگان دسته دسته وارد شدند و اين چنین سلام كردند: « السلام علیک یا محمد السلام علیک یا محمود السلام علیک یا احمد السلام علیک یا حامد ورحمۀ اله وبرکاته » ( تاریخ یعقوبی ج ٢ ص ٥٠ ).
   همزمان با سالروز ولادت پیامبر اعظم، هفدهم ماه ربیع الاول در دودمان رسالت و نبوت، نوزادی از سلاله پاک رسالت قدم بر عرصه حیات گذاشت که جهانی مملو از صفا و نورانيت و علم و دانش را برای دوستداران خود به ارمغان آورد و منشاء تحولات و دگرگونى هايى عظيم در جهان علم و فضيلت و دنياى معنویت و انسانيت گردید.
   میلاد ششمین اختر فروزنده آسمان ولایت امام جعفر صادق ( ع ) را نيز بر همه مسلمانان تهنیت عرض نموده،  پیروی از راه ایشان و جد گرامى اش را از خداوند بزرگ مسألت مى نمايم.