نوآوران آنلاین- یک تیم بین المللی از دانشمندان شواهدی پیدا کرده اند که کرونا سلول های دهان را آلوده می کند. گر چه کاملاً شناخته شده است که مجاری هوایی فوقانی و ریه ها مکان اصلی عفونت هستند، سرنخ هایی وجود دارد که ویروس می تواند سلول های سایر قسمت های بدن مانند سیستم گوارشی، رگ های خونی، کلیه ها و ... را به همین ترتیب آلوده کند.
مطالعه جدید نشان می دهد احتمال ویروس در آلودگی مناطق مختلف بدن ممکن است به توضیح علائم گسترده ای که بیماران کرونا را تجربه می کنند از جمله علائم دهانی مانند از دست دادن چشایی، خشکی دهان و تاول زدن کمک کند.
علاوه بر این، یافته ها به این احتمال اشاره دارند که دهان در انتقال کرونا به ریه ها یا سیستم گوارش از طریق بزاق مملو از ویروس از سلول های دهان آلوده نقش دارد.
درک بهتر از درگیری دهان می تواند استراتژی هایی برای کاهش انتقال ویروس در داخل و خارج بدن را آگاه سازد. این تیم توسط محققان مؤسسه ملی بهداشت و دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل هدایت می شد.
این مطالعه توسط "بلیک ام وارنر" دستیار محقق بالینی و رئیس واحد اختلالات بزاقی NIDCR انجام شد.
محققان پیش از این می دانند که بزاق افراد مبتلا به کرونا می تواند حاوی مقادیر بالایی از کووید 19 باشد و مطالعات نشان می دهد آزمایش بزاق تقریباً به اندازه سواب عمقی بینی برای تشخیص کرونا قابل اعتماد است. آن چه دانشمندان به طور کامل نمی دانند این است که کووید 19 موجود در بزاق از کجا ناشی می شود. در افراد مبتلا به کووید 19 که علائم تنفسی دارند، ویروس بزاق ممکن است تا حدی از تخلیه بینی یا خلط از ریه سرفه شود، اما به گفته "وارنر" این ممکن است چگونگی ورود ویروس به بزاق افرادی را که فاقد آن علائم تنفسی هستند، توضیح ندهد.
"وارنر" گفت: بر اساس داده های آزمایشگاه ها ما حدس می زدیم كه حداقل مقداری از ویروس موجود در بزاق از بافت های آلوده در دهان ناشی شود.
برای کشف این احتمال، محققان از بافت های دهانی افراد سالم استفاده کردند تا مناطق دهان مستعد ابتلا به کووید 19 را شناسایی کنند. سلول های آسیب پذیر حاوی دستورالعمل های RNA برای ساخت "پروتئین های ورودی" هستند که ویروس برای ورود به سلول ها نیاز دارد.
RNA برای دو پروتئین ورودی کلیدی معروف به گیرنده ACE2 و آنزیم TMPRSS2 در سلول های خاصی از غدد بزاقی و بافت های پوشاننده حفره دهان یافت شد. در بخش کوچکی از سلول های غده بزاقی و لثه،RNA برای هر دو ACE2 و TMPRSS2 در همان سلول ها بیان شد. این نشان دهنده افزایش آسیب پذیری است زیرا تصور می شود که ویروس برای دسترسی به سلول ها به هر دو پروتئین ورودی احتیاج دارد.
"وارنر" عنوان کرد: میزان بیان فاکتورهای ورود شبیه مواردی است که در مناطق مستعد ابتلا به عفونت کرونا شناخته می شوند، مانند بافت پوشاننده مجاری بینی مجاری فوقانی هوا.
هنگامی که محققان تأیید کردند که قسمت هایی از دهان به کرونا حساس هستند، آن ها به دنبال شواهدی از عفونت در نمونه های بافت خوراکی افراد مبتلا به کرونا بودند. در نمونه های جمع آوری شده در NIH از بیماران که فوت کرده بودند، RNA در کمی بیش از نیمی از غدد بزاقی بررسی شده وجود داشت. دانشمندان در بافت غده بزاقی یکی از افرادی که فوت کرده بودند و همچنین از یک فرد زنده مبتلا به کرونا حاد توالی های خاصی از RNA ویروسی را کشف کردند که نشان می داد سلول ها به طور فعال نسخه های جدیدی از ویروس را می سازند. برای تعیین عفونی بودن ویروس موجود در بزاق، محققان بزاق هشت نفر مبتلا به کرونا بدون علامت را در معرض سلول های سالم پرورش یافته در یک ظرف قرار دادند. بزاق دو نفر از داوطلبان منجر به عفونت سلول های سالم شده و این احتمال را ایجاد می کند که حتی افراد بدون علائم نیز ممکن است کرونای عفونی را از طریق بزاق به دیگران منتقل کنند.
جمعه ۲۶ مارس ۲۰۲۱
(برابر با ۶ فروردین ۱۴۰۰)