نوآوران آنلاین- تیمی از مهندسان EPFL فناوری را توسعه داده اند که می تواند تا حدی بینایی را در افراد نابینا بازگرداند. این مطالعه در Communications Materials منتشر شده است.
بازیابی بینایی همیشه یکی از بزرگترین چالش های دانشمندان بوده است.
"دیگو قزی" صاحب صندلی Medtronic در مهندسی مغز و اعصاب (LNE) در دانشکده مهندسی EPFL ، این موضوع را به یک مرکز تحقیق تبدیل کرده است.
حدود 5 سال است که او و تیمش در حال ساخت کاشت شبکیه هستند که با عینک های هوشمند مجهز به دوربین و یک میکرو رایانه کار می کند.
"قزی" می گوید: سیستم ما به گونه ای طراحی شده است که به افراد نابینا با استفاده از الکترودهایی برای تحریک سلول های شبکیه آن ها نوعی دید مصنوعی می دهد.
دوربین تعبیه شده در عینک های هوشمند تصاویری را در زمینه بینایی فرد استفاده کننده ضبط می کند و داده ها را به میکرو رایانه ای که در یکی از قطعات نهایی عینک قرار دارد ارسال می کند. میکرو رایانه داده ها را به سیگنال های نوری تبدیل می کند که به الکترودهای ایمپلنت شبکیه منتقل می شوند. سپس الکترودها شبکیه را تحریک می کنند به گونه ای که صاحب نسخه ساده و سیاه و سفید تصویر را می بیند. این نسخه ساده از نقاط نوری تشکیل شده است که هنگام تحریک سلول های شبکیه ظاهر می شوند. با این حال، استفاده کنندگان باید برای ساختن اشکال و اشیاء، بسیاری از نقاط نور را تفسیر کنند.
"قزی" می گوید: مثل این است که وقتی به آسمان شب به ستاره ها نگاه می کنید می توانید یاد بگیرید که صورت فلکی خاصی را تشخیص دهید.
تنها نکته قابل توجه این است که این سیستم هنوز روی انسان آزمایش نشده است. تیم تحقیق ابتدا باید از نتایج خود اطمینان حاصل کند.
"قزی" می گوید: ما هنوز مجاز به کاشتن دستگاه خود در بیماران انسانی نیستیم، زیرا اخذ تأیید پزشکی مدت زمان زیادی طول می کشد. درواقع مهندسان یک برنامه واقعیت مجازی را ایجاد کردند که می تواند آن چه را که بیماران با کاشت می بینند شبیه سازی کند. کاشت شبکیه می تواند بینایی مصنوعی به نابینایان بدهد.
از دو پارامتر برای اندازه گیری بینایی استفاده می شود: میدان دید و وضوح. بنابراین مهندسان از همین دو پارامتر برای ارزیابی سیستم خود استفاده کردند. ایمپلنت های شبکیه ای که آن ها ساخته اند حاوی 10500 الکترود است که هرکدام برای تولید یک نقطه نور خدمت می کنند. ما مطمئن نبودیم که این تعداد الکترود زیاد است یا کافی نیست. ما مجبور بودیم فقط عدد مناسب را پیدا کنیم تا تصویر تولید شده خیلی سخت نشود. نقاط باید به اندازه کافی از هم فاصله داشته باشند تا بیماران می تواند دو مورد از آن ها را نزدیک به یکدیگر متمایز کند، اما باید تعداد آن ها به اندازه کافی باشد تا وضوح تصویر کافی را فراهم کند.
مهندسان همچنین باید اطمینان حاصل کنند که هر الکترود می تواند به طور مطمئن یک نقطه نور تولید کند.
"قزی" توضیح می دهد: ما می خواستیم اطمینان حاصل کنیم که دو الکترود قسمت مشابهی از شبکیه را تحریک نمی کنند. بنابراین ما آزمایشات الکتروفیزیولوژیکی را انجام دادیم که شامل ثبت فعالیت سلول های گانگلیونی شبکیه بود.
یک شنبه ۷ مارس ۲۰۲۱
(برابر با ۱۷ اسفند ۱۳۹۹)