نوآوران آنلاین- پرخاشگری یک رفتار مشترک بین انسان و سایر حیوانات است که به ویژه برای دفاع، حفاظت و بقا مهم است. در حالی که روان شناسان و دانشمندان علوم مغز و اعصاب برای چندین دهه در حال بررسی پرخاشگری بوده اند، پیشرفت های اخیر فناوری امکان جمع آوری اطلاعات دقیق و بصیرت افزایشی را فراهم کرده است که به شناسایی بسیاری از مکانیسم های عصبی مرتبط با رفتارهای پرخاشگرانه در گونه های مختلف کمک کرده است.
محققان دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک اخیراً برخی از یافته های اخیر مطالعات مربوط به زیرساخت های عصبی پرخاشگری را بررسی کردند تا آن چه را که جامعه تحقیقات علوم اعصاب تاکنون در مورد این رفتار حیاتی کشف کرده است، مشخص کند. در مقاله خود که در Nature Neuroscience منتشر شده است، آن ها "مدار پرخاشگری هسته ای" متشکل از چهار ناحیه مغز زیر قشر را مشخص کرده اند که با بروز رفتارهای پرخاشگرانه در گونه های مختلف جانوری مرتبط هستند.
در 10 سال گذشته پیشرفت های چشمگیری در فناوری وجود داشته است. به عنوان مثال امکان ضبط دقیق و دستکاری مجموعه های خاصی از سلول ها در مناطق مورد علاقه مغز وجود دارد.
این پیشرفت ها به دانشمندان علوم مغز و اعصاب اجازه می دهد تا تعدادی از سؤالات اساسی مربوط به مطالعه پرخاشگری را برطرف کنند. در مقاله ما نمای کلی از این پیشرفت ها و چگونگی هموار سازی آن ها برای درک بهتر مناطق مغز، سلول ها و مدارهای مسؤول ارائه می دهیم. برای پرخاشگری و هم چنین این که چگونه می تواند توسط وضعیت داخلی حیوان تغییر یابد.
"لیشینسکی" و "لین" در مقاله مروری خود تلاش کردند تا اصول اساسی و مکانیسم های عصبی زمینه ساز رفتارهای پرخاشگرانه را در طیف وسیعی از گونه های جانوری شناسایی کنند. برای انجام این کار آن ها یافته های مطالعه گذشته را تجزیه و تحلیل کردند و به شباهت ها و تفاوت های نحوه بروز پرخاشگری در سه نوع اصلی حیوانات یعنی جوندگان، پرندگان آواز و نخستی ها پرداختند.
براساس مشاهدات گذشته محققان آن چه را به عنوان مدار تهاجم هسته ای (CAC) یاد می کنند، مشخص کردند. مجموعه ای از چهار ناحیه مغز زیر قشر مغز که به ویژه هنگامی که حیوانات رفتارهای تهاجمی از خود نشان می دهند فعال هستند.
"لیشینسکی" و گلین" هم چنین وجود دو مدار موازی را برجسته می کنند که به نظر می رسد اقدامات حرکتی پرخاشگری را هدایت می کنند. این مدارها شامل یک مدار شامل هیپوتالاموس داخلی و مغز میانی است که با اقدامات تهاجمی ذاتی (مثلا گاز گرفتن در موش ها) مرتبط است و یک مدار حاوی هیپوتالاموس، سلول های دوپامین در ناحیه شکمی شکمی و جسم مخطط شکمی که به نظر می رسد رفتارهای پرخاشگری را که به مرور زمان به دست می آورند (مثلاً انواع خاصی از آواز در پرندگان آواز) هدایت کنید.
"لیشینسکی" و "لین" توضیح دادند: "اهمیت نسبی این مدارهای رانندگی پرخاشگری در گونه های مختلف متفاوت است." هم چنین از یافته های گذشته برای توصیف مدارهای اصلی برای کنترل پرخاشگری استفاده می کنیم. مدار "هیپوکامپ – سپتوم" جانبی به عنوان کنترل اصلی از بالا به پایین برای جوندگان و پرندگان در نظر گرفته می شود؛ در حالی که قشر پیشانی نقش مهمی در تعدیل پرخاشگری دارد در پستانداران بالقوه از طریق فرافکنی مستقیم ویژه پستانداران به هیپوتالاموس داخلی و اتصال متراکم آن با مغز میانی.
مقاله اخیر که توسط لیشینسکی و لین تألیف شده است، مروری بر ویژگی های اصلی بیولوژیکی پرخاشگری در بین گونه ها و بسترهای عصبی است که اکنون به عنوان نقشی اساسی در رفتارهای پرخاشگری شناخته می شوند. گر چه هیچ مدرک جدیدی ارائه نمی دهد، اما می تواند برای دانشمندان علوم اعصاب که تحقیقات مربوط به پرخاشگری را انجام می دهند بسیار ارزشمند باشد، زیرا خلاصه ای از مدارهای عصبی مرتبط با این رفتار خاص را براساس آن چه دانشمندان علوم مغز و اعصاب کشف کرده اند ارائه می دهد.
"لیشینسکی" و "لین" گفتند: مقاله ما یافته های گذشته را خلاصه می کند که نشان می دهد چگونه همان مناطق زیر قشر در مدار پرخاشگری هسته ای در رفتارهای پرخاشگرانه در بین گونه ها با وجود تفاوت در پرخاشگری مشاهده شده در این گونه ها نقش دارند. این نشان می دهد که چگونه درک مدار در گونه های دیگر مانند جوندگان و پرندگان آواز می تواند برای کشف پیچیدگی پرخاشگری انسان بسیار آموزنده باشد.
اگرچه اکثر مطالعات گذشته در مورد زمینه های عصبی پرخاشگری بر روی حیوانات انجام شده است، برخی از یافته ها همچنین می تواند در مورد انسان نیز اعمال شود. از آن جا که طغیان های تهاجمی با شرایط روانی متعددی همراه است، از جمله اختلال سلوک و اسکیزوفرنی شواهدی وجود دارد که لیشینسکی و لین در مقاله خود می توانند در نهایت به توسعه درمان های دارویی یا روان شناختی مؤثرتری برای این شرایط کمک کنند که به طور خاص برای کاهش پرخاشگری طراحی شده اند.
پنج شنبه ۲۶ نوامبر ۲۰۲۰
(برابر با ۶ آذر ۱۳۹۹)