نوآوران آنلاین- قبل از کشف اولین جهش های انکوژن در سرطان انسان در اوایل دهه 1980 میلادی (برابر با 1359 هجری شمسی) اولین داده ها نشان می داد که تغییر در ژن تومورها صورت گرفته است. در همین زمینه مجله معتبر Nature در سال 1975 میلادی (برابر با 1354 هجری شمسی) وجود یک تغییر خاص در سلول در حال تغییر را منتشر کرد و نوشت: یک RNA که مسئول حمل یک اسید آمینه برای ساخت پروتئین ها بود، موجب رشد سرطان می شود.
پس از آن مشاهدات برجسته در مورد علل و پیامدهای عدم وجود پایگاه صحیح در RNA ، عملاً هیچ تحولی در مدت چهل و پنج سال صورت نگرفت.
در مقاله ای که در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (PNAS) توسط گروه دکتر مانل استلر، مدیر موسسه تحقیقات لوسمی Josep Carreras ، استاد تحقیقات ICREA و استاد ژنتیک در دانشگاه بارسلونا منتشر شده است این راز را حل شده است. با توجه به این که در سلول های سرطانی پروتئینی که نوکلئوتید Y تولید می کند از نظر اپی ژنتیک غیرفعال است باعث ایجاد تومورهای کوچک اما بسیار تهاجمی می شود.
از زمان این کشف اصلی کارهای بیوشیمیایی زیادی برای توصیف آنزیم های درگیر در مراحل مختلف که منجر به نوکلئوتید Y مورد نظر گانین است انجام شده، اما این فرضیه بدون در نظر داشتن ارتباط این خصوصیات با بیولوژی تومورها بود.
دکتر استلر درباره مقاله ای در نشریه PNAS استلر می گوید: محاصره اپی ژنتیک ژن TYW2 عمدتاً در سرطان روده بزرگ، معده و رحم رخ می دهد. خطاها را جمع می کند و سلول ظاهری متفاوت به دور از اپیتلیوم طبیعی که ما آن را مزانشیمی می نامیم و آن را با ظاهر متاستاز همراه می کند شکل می گیرد.
وی ادامه داد: در این رابطه هنگامی که بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ را در مراحل اولیه مطالعه می کنیم، نقص اپی ژنتیکی TYW2 و از بین رفتن نوکلئوتید Y با آن تومورها همراه است که اگرچه در اندازه کوچک هستند اما در حال حاضر منجر به کاهش بقای آن فرد می شود.
شنبه ۱۵ آگوست ۲۰۲۰
(برابر با ۲۵ مرداد ۱۳۹۹)