نوآوران آنلاین-آن طور که کارشناسان مددکاری می گویند: مشکلات خانوادگی زیادترین علت فرار دختران از خانه است. دخترانی که بدسرپرستی یا ازدواج های اجباری باعث شده تا فرار را به قرار ترجیح دهند. در این مواقع تنها کافیست سر و کله افراد شیاد با وعده های توخالی و پوج در زندگی شان پیدا شود.آن موقع است که همین وعده ها کار دستشان می دهد و مسیر زندگی شان را به بیراهه می کشاند.
مشاور بانوان سازمان بهزیستی کشور «ایران» در این باره می گوید: نزدیک به هزار و ۴۰ دختر در سال گذشته از خانه فرار کردند که در نهایت ۷۰۵ نفر ازآنها در مراکز شبانه روزی این سازمان پذیرش شدند. البته ۴۰ درصد این دختران زیر ۱۵ سال سن داشتند.
فاطمه عباسی در ادامه می افزاید: گزارش ها نشان می دهد آمار دختران فراری سال ۹۵ حدود ۸۳۹ نفر بوده است اما به رغم هشدارها تعداد دختران فراری در سال ۹۶، با افزایش ۲۰۳ نفر تعدادشان به ۱۰۴۰ نفر رسیده است.
به عبارتی می توان گفت که پدیده دختران فراری در سال گذشته رشد ۲۵ درصدی داشته است. البته، این آمارها تنها مربوط به دخترانی است که توسط سازمان بهزیستی شناسایی شدند وهیچ آمار دقیقی از تعداد کل دختران فراری در کشور وجود ندارد.
عباسی در ادامه می گوید: بهزیستی در سال ۹۵ فقط برای نگهداری و ارائه خدمات به دختران فراری مراکز شبانه روزی را داشت اما در سال گذشته به دلیل افزایش تعداد دختران فراری ۱۰ مرکز دیگر با عنوان ندای مهرراه اندازی کرد تا به صورت روزانه و سرپایی خدماتی را به این دختران ارائه کند. مراکزی که نیاز نیست دختران شب ها در آنجا بمانند بلکه پس از مشاوره های لازم می توانند به خانه هایشان برگردند. بر همین اساس، پس از تأسیس این مراکز تعداد دختران فراری که به طور شبانه روزی در مراکز بهزیستی پذیرش شدند ۱۱ درصد کاهش یافت.
مشاور امور بانوان سازمان بهزیستی کشور معتقد است نمی توان با استناد به آمار بیان کرد که تعداد دختران فراری رشد داشته است. زیرا مراکز و پایگاه اورژانس اجتماعی در طول یک سال گذشته توسعه جدی داشته وشاید علت افزایش آمار دختران فراری به همین خاطر باشد. وی درباره علت فرار این دختران از خانه هم می گوید: ۷ درصد از این دختران به علت طرد توسط خانواده و ۶ درصد از آنها هم به علت بدسرپرستی فرار کردند. همچنین، ۳.۵ درصد به خاطر اغفال توسط دیگران و یک درصد به دلیل ازدواج اجباری، ۲.۶ درصد در اثر اعتیاد دست به فرار از خانه زدند. عباسی مشکلات خانوادگی را مهم ترین علت فرار این دختران از خانه می داند و می گوید: پس از جلسات مددکاری مشخص شد علت ۷۲ درصد از این فرارها به خاطر مشکلات خانوادگی است. البته، وعده های افراد شیاد و اغفال آنها توسط دیگران هم در فرار آنها بی تأثیر نبوده است. کارشناسان مددکاری انگیزه اصلی این دختران برای ترک خانه شان را نادیده گرفته شدن آنها از سوی خانواده ها می دانند. عباسی هم به کاهش گفت وگوی بین نسلی در جامعه اشاره می کند و تأکید می کند: شکاف نسلی باعث اختلاف والدین با فرزندان و کاهش زمان گفت وگوی آنها با یکدیگر شده است. همین موضوع باعث می شود تا دختران تصور کنند با فرار از خانه و رفتن به محیط بیرون زندگی بهتری در انتظارشان خواهد بود. معاون پیشگیری و توسعه سازمان بهزیستی در مورد راهکار کاهش این معضل می افزاید: برای کاهش این معضل در گام نخست باید محیط خانواده ها را امن تر کرد و سپس باید در مدارس به دختران روش های مقابله با مشکلات را آموزش داد.