نوآوران آنلاین-سال‌هاست روستای ابراهیم‌آباد شهرستان پلدختر را به انگشتان قطع‌شده دستان مردمانش می‌شناسند، مردمی که برای عبور از مسیر رودخانه کشکان باید از "گرگر"، وسیله‌ای ابتدایی که شبیه به یک تله‌کابین روی یک سیم فلزی سوار است و به دو طرف آن قرقره‌ای وصل شده استفاده کنند.
کابوس قطع انگشتان در میان قرقره‌های "گرگر"، خواب را از چشمان روستائیان ربوده است، مردمی که برای عبور از رودخانه‌ای خروشان راهی جز نشستن روی گرگر ندارند؛ وسیله‌ای دلهره‌آور که در نبود پل و راه ارتباطی مناسب از آن استفاده می‌شود و تاکنون انگشتان دست بسیاری از مردم این روستا را قطع کرده است.
مردمان حاشیه‌نشین کشکان هر روز ترس از قطع انگشتان دست خود دارند و دانش آموزان این روستا برای رسیدن به کلاس درس سوار بر گرگر بی‌رحم شده و در امواج خروشان کشکان انگشتان کوچک خود را جای گذاشته‌اند و قلم را برای نوشتن از دستی به دست دیگر داده‌اند تا مشق محرومیت این دیار را در دل کشکان به تحریر درآورند.
کابوس گرگر همچنان پابرجاست
کابوس گرگر برای مردم این روستا در حالی است که پل در دست‌ساخت بر روی این رودخانه پس از گذشت 10 سال با سوارشدن نصف عرشه آن نیمه‌کاره رهاشده و همین امر سبب نارضایتی مردم روستای ابراهیم‌آباد از مسئولان مربوطه شده است.
فرزاد کوشکی یکی از اهالی روستای ابراهیم‌آباد اظهار داشت: خیلی از اهالی روستای ابراهیم‌آباد به علت سوارشدن بر گرگر نقص عضو شده‌اند و باوجوداینکه مسئولان قول دادند پل ابراهیم‌آباد را تکمیل کنند ولی بعد از گذشت 10 سال این پل هنوز تکمیل‌نشده است.
وی افزود: ما هرروز نگران افراد خانواده خود هستیم که برای رفتن به شهر معمولان مجبورند از گرگر استفاده کنند و هرروز دغدغه داریم که اعضای خانواده‌مان سلامت به منزل بازگردند.
قطع انگشتان 100 نفر از اهالی روستای ابراهیم‌آباد
معتمدی یکی دیگر از اهالی روستای ابراهیم‌آباد با انتقاد از نبود راه دسترسی این روستا عنوان کرد: گرگر مصیبت بزرگی برای مردم منطقه ابراهیم‌آباد است و این وسیله تاکنون انگشتان حدود 100 نفر از اهالی روستای ابراهیم‌آباد را قطع کرده است و پدر و مادر من نیز به خاطر استفاده از گرگر انگشتان دست خود را ازدست‌داده‌اند.
وی بیان کرد: عملیات اجرایی پل ابراهیم‌آباد حدود 12 سال است که آغازشده ولی تاکنون این پل تکمیل‌نشده است و از حدود دو ماه پیش پروژه احداث پل ابراهیم‌آباد متوقف‌شده است.
معتمدی تصریح کرد: هر کس به این منطقه بیاید برای مردم منطقه ابراهیم‌آباد گریه می‌کند، وسیله گرگر چندین بار خراب‌شده و آن را جوشکاری کرده‌اند که بااین‌وجود گرگر به‌شدت برنده و مثل سیم‌خاردار شده و باعث قطع عضو مردم می‌شود.
خانم کوشکی یکی از اهالی روستای ابراهیم‌آباد عنوان کرد: به علت افتادن از گرگر کمردرد شدید دارم و نمی‌توانم کارهای خود و خانواده را انجام دهم، از مسئولان انتظار داریم هر چه زودتر فکری به حال مردم این روستا بکنند و پل ابراهیم‌آباد را تکمیل کنند.
مسئولان به وعده خود عمل نکردند
مهدی کوشکی نیز یکی دیگر از اهالی روستای ابراهیم‌آباد گفت: مسئولان قول دادند که پل ابراهیم‌آباد را تکمیل می‌کنند ولی هنوز این پروژه نیمه‌تمام مانده است.
وی اظهار داشت: مسئولان سالی دو بار به روستا می‌آیند و هر بار هم قول ماه آینده را برای تکمیل شدن می‌دهند ولی گوش ما از این قول‌هایی که عملی نمی‌شود پر است چراکه آن‌ها تنها برای گزارش کارهای خود به روستا سفر می‌کنند.
کوشکی افزود: آهن‌های روی پل ابراهیم‌آباد را نصب‌کرده‌اند و در بیشتر ایام یک ماه کار می‌کنند و شش ماه پروژه تعطیل است؛ سیم برنده گرگر باعث قطع شدن انگشتان دست مردم روستاهای منطقه شده است، بعضی وقت‌ها شده در طول روز 10 بار برای عبور از کشکان از گرگر استفاده می‌کنم و همین وسیله چند انگشت من را قطع کرده است.
"گرگر" همچنان انگشتان دست روستائیان را می‌بلعد
وی بیان کرد: با تکمیل شدن پل ابراهیم‌آباد نه‌تنها راه دسترسی روستای ابراهیم‌آباد بلکه راه دسترسی روستاهای طیار، نسار، هپلونه، بوپهنه، سیاه منصور ونسار که از گرگر استفاده می‌کنند نیز تأمین می‌شود.
کوشکی تصریح کرد: روستای ابراهیم‌آباد روبه روی معمولان قرار دارد ولی چون راه دسترسی آن از طریق تونل است خطرناک بوده و چون شغل اکثر مردم روستا کشاورزی است باید هرروز با آژانس رفت‌وآمد کنند که هزینه هر رفت‌وآمد با آژانس 10 هزار تومان است که مردم روستا توانایی پرداخت ندارند و بیشتر مردم مجبورند از گرگر استفاده کنند.
محمد عزیزی شهردار معمولان اظهار داشت: سال 86عملیات اجرایی پل ابراهیم‌آباد آغازشده و در مرحله نخست این پل به‌عنوان پل پیاده‌رو بوده ولی تغییر کاربری یافته و ماشین‌رو شده که پیمانکار پروژه اداره راه و شهرسازی لرستان و شهرداری معمولان فقط بهره‌بردار است.
وی افزود: با توجه به اینکه شهر معمولان ازیک‌طرف به کوه وازطرف دیگر به‌وسیله رودخانه کشکان بن‌بست است تنها راه گسترش این شهر از طرف قسمت غربی و پل ابراهیم‌آباد امکان‌پذیر است و تکمیل کردن این پل، معمولان را از بن‌بست خارج می‌کند و راه دسترسی به شهر کوهدشت نیز فراهم می‌شود.
بهره‌برداری از پل ابراهیم‌آباد در سال 97
عباس محمودی بخشدار معمولان در این رابطه گفت: در سال 94پایه‌های پل عابر ابراهیم‌آباد را تخریب کردیم و پایه‌های پل ماشین‌رو احداث شد، روند کار خوب بود ولی به علت اینکه اعتبارات به‌موقع و بعضی سال‌ها اصلاً تخصیص پیدا نمی‌کرد پیمانکار نیز نتوانست به‌موقع کار را انجام دهد.
وی اظهار داشت: در حال حاضر عرشه پل بالا رفته است و چند روز پیش نیز 550 میلیون تومان اعتبار برای این پروژه تخصیص پیداکرده که اگر این اعتبار به دست پیمانکار برسد می‌توانیم این قول را بدهیم که نهایتاً تا پایان خردادماه سال 97پل ابراهیم‌آباد تکمیل شود.
بخشدار معمولان افزود: این پل روستاهای ابراهیم‌آباد و منطقه آمیران کوشکی را به شهر وصل می‌کند وباتوجه به اینکه شهر معمولان در بن‌بست قرار دارد باعث گسترش معمولان در آینده می‌شود.
وی عنوان کرد: اگر در بلندمدت بخواهیم آزادراه پل زال را به غرب کشور وصل کنیم یکی از معبرهایی که می‌تواند به ما کمک کند همین پل ابراهیم‌آباد است که از سمت روستاهای ریخان به ابراهیم‌آباد، کوهدشت و غرب کشور وصل می‌شود.
تکمیل پل ابراهیم‌آباد نیازمند 1.5 میلیارد تومان اعتبار
امین فرخ نژاد رئیس راه و شهرسازی پلدختر اظهار داشت: در سفر اخیر استاندار لرستان مقرر شد اعتبار به پیمانکار پروژه داده شود ولی تاکنون هیچ مبلغی پرداخت‌نشده است.
وی بابیان اینکه پل ابراهیم‌آباد 72درصد پیشرفت فیزیکی دارد و در صورت پرداخت کردن طلب پیمانکار انتظار است تا پایان سال به بهره‌برداری برسد افزود: تاکنون یک و نیم میلیارد تومان برای احداث این پل هزینه شده و یک و نیم میلیارد تومان دیگر نیز برای تکمیل پروژه نیاز است.
محمد مریدی معاون اداره راه و شهرسازی لرستان اظهار داشت: شاه‌تیرهای پل ابراهیم‌آباد نصب‌شده است و در راستای اعتبار نیز طی روزهای آینده پول به پیمانکار پرداخت می‌شود و در دو الی سه ماه آینده این پل به بهره‌برداری خواهد رسید.
محمد اصلانی معاون عمرانی استاندار لرستان نیز بیان کرد: اولویت ما در شهر معمولان تکمیل پل ابراهیم‌آباد است و از این پروژه بازدید به‌عمل‌آمده است که عرشه‌های فلزی آن نصب‌شده بود و فقط بتن‌ریزی دور آن باقی‌مانده است.