نوآوران آنلاین-با نیم‌نگاهی به این حضور، می‌توان دریافت که آقازاده‌ها به همکاری با کارگردان‌های پرسابقه گرایش بیشتری دارند، تا با اطمینان بیشتر و خیال راحت‌تری در کنار این چهره‌ها، به کسب تجربه بپردازند؛ اما این همکاری لزوماً موفق نمی‌شود. سوای منشأ سرمایه گذاری‌ها، پرسش اساسی این است که آیا این روند حضور فرزندان مسئولان در سینما گسترش می‌یابد؟
با نیم‌نگاهی به این حضور، می‌توان دریافت که آقازاده‌ها به همکاری با کارگردان‌های پرسابقه گرایش بیشتری دارند، تا با اطمینان بیشتر و خیال راحت‌تری در کنار این چهره‌ها، به کسب تجربه بپردازند؛ اما این همکاری لزوماً موفق نمی‌شود. سوای منشأ سرمایه گذاری‌ها، پرسش اساسی این است که آیا این روند حضور فرزندان مسئولان در سینما گسترش می‌یابد؟
با مطرح شدن نام یک آقازاده دیگر به عنوان تهیه کننده سینما، به نظر می‌رسد، وسعت حضور فرزندان چهره‌های سیاسی در عرصه سینما مستمراً رو به فزونی گذاشته و این چهره‌ها نسل تازه فیلمسازان را تشکیل خواهند داد، ولی این آقازاده‌ها پشت چه فیلم‌هایی هستند؟
سرمایه گذاری و تهیه کنندگی سینما، حرفه‌ای تخصصی است و این تخصص از سوی تهیه کنندگان و مسئولان سازمان سینمایی آنقدر جدی گرفته می‌شود که به فیلمی با تهیه کنندگی پیمان معادی با سابقه بازیگری و کارگردانی، پروانه ساخت داده نمی‌شود و سعید روستایی، کارگردان سینما، مجبور می‌شود به سراغ شخص دیگری برای تهیه کنندگی دومین فیلم بلندش برود.
با این حال، اوضاع برای آقازاده‌ها تا حدودی متفاوت است و می‌توان شاهد حضور یک به یک فرزندان چهره‌های سیاسی در عرصه سینما باشیم. این حضور پیوسته با فراز و نشیب‌هایی رو به فزونی گذاشته و هرچند منجر به خلق آثاری شده، با توجه به اینکه این چهره‌ها مشاوران خوبی در حوزه سینما نداشته‌اند، نتیجه حاصله به جز در یک مورد رضایتبخش نبوده و نتوانسته در جذب مخاطب نیز موفق باشد.
نخست نام سیدمحمدهادی رضوی، داماد محمد شریعتمداری به این شکل مطرح شد. رضوی سرمایه گذار فصل اول سریال پرطرفدار «شهرزاد» بود و حضورش به عنوان سرمایه گذار با حواشی همراه شد. برخی موضع‌گیری‌های رضوی در جریان ساخت فصل اول «شهرزاد» ـ که واکنش حسن فتحی کارگردان این سریال را در پی داشت و سپس خبرهایی که درباره سرمایه او و تهیه کننده اصلی شهرزاد مطرح شد ـ به دامن زدن به حواشی کمک کرد.
حمیدرضا عارف، فرزند محمدرضا عارف نیز سرمایه گذاری و مجری طرح فیلم «فصل نرگس» به کارگردانی نگار آذربایجانی بود؛ فیلمی که بر خلاف «آینه‌های روبرو»، نخستین اثر آذربایجانی، نتوانست موفق چشمگیری در گیشه یا جشنواره‌ها داشته باشد؛ اما می‌تواند مقدمه خوبی برای تهیه کنندگی حمیدرضا عارف باشد. عارف همکاری با محسن چاوشی نیز داشته و برخی رسانه‌ها همکاری مجدد چاوشی با یک مجموعه تلویزیونی این خواننده ـ به رغم موضع تند اخیرش علیه تلویزیون ـ را متأثر از عارف تلقی کرده بودند.
علی حضرتی، فرزند الیاس حضرتی، چهره دیگری است که در چند سال اخیر وارد سینما شده و نتیجه اش همکاری با فرزاد موتمن برای ساخت فیلم «خداحافظی طولانی» و سرمایه گذاری و تهیه کنندگی «نیمرخ‌ها»، آخرین فیلم سینمایی مرحوم ایرج کریمی است. هر دو تجربه سینمایی حضرتی موفقیت مالی نداشته، ولی «خداحافظی طولانی» در جشنواره فیلم فجر مورد توجه قرار گرفت و در چندین بخش نامزد و برنده شد.
اکنون نیز نام عباس نادران فرزند الیاس مطرح شده است. نادران که سابقه تهیه مستندهای مذهبی را داشته، اکنون در مقام تهیه کننده فیلم «شاه کش» ظاهر شده است؛ دومین تجربه کارگردانی وحید امیرخانی پس از فیلم «در مدت معلوم»، فضایی متفاوت با فیلم اول امیرخانی دارد. مهناز افشار، هادی حجازی فر، فرید سجادی حسینی، مجید صالحی، علیرضا کمالی نژاد و مهدی کوشکی، ترکیب این فیلم را تشکیل می‌دهند که احتمالا قرار است در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر رونمایی شود.
با نیم‌نگاهی به این حضور می‌توان دریافت که آقازاده‌ها به همکاری با کارگردان‌های پرسابقه گرایش بیشتری دارند، تا با اطمینان بیشتر و خیال راحت‌تری در کنار این چهره‌ها، به کسب تجربه بپردازند؛ اما این همکاری لزوماً موفق نمی‌شود. سوای منشأ سرمایه گذاری‌ها، پرسش اساسی این است که آیا این روند حضور فرزندان مسئولان در سینما گسترش می‌یابد؟ چنین به نظر می‌رسد.
.jpg)